aanmelden
[ klik hier ]

info
tel. 070-3569978



"Welk zaad we ook zaaien, Moeder Aarde houdt het niet voor haarzelf. Ze geeft het veelvoudig aan ons terug in de vorm van rijke gewassen. Zo is Zij. Moeder Aarde beschermt en voedt niet slechts één familie maar de hele mensheid. En alle planten en dieren.
Daarom wordt ze terecht 'Moeder' genoemd. Zij is geweldig. Zij zorgt voor ons tijdens ons leven en laat ons na onze dood in haar rusten. Zij is de meest fantastische Moeder."

documentaire
van Paul Enkelaar en Jan Paul Smit

Een bijzonder inspirerende film over kleinschalige lokale/regionale landbouw in Andrah Pradesh, een van de armste streken in zuid-India. Met steun van de Deccan Development Society (DDS) zetten vrouwen samen collectieven op en namen zo de voedselproductie voor de lokale bevolking (weer) in eigen hand. Ze weigeren te produceren voor de export. De vrouwen organiseren collectieve inkoop, ze beheren eigen zadenbanken voor het behoud van de biodiversiteit en ze leggen eigen zadenvoorraden aan, waaruit anderen zaden kunnen lenen i.p.v. die te moeten kopen. Ze bedrijven traditionele vormen van kleinschalige ecologische landbouw met een systeem van combinatieteelt en een verscheidenheid van gewassen. Er worden geen kunstmest of bestrijdingsmiddelen gebruikt. Zo worden ook de armere landbouwgronden steeds vruchtbaarder en er worden zeer goede oogsten behaald. Bovendien biedt deze arbeidsintensieve werkwijze veel werkgelegenheid. De vrouwen zijn trots op hun verworven onafhankelijkheid. Traditionele kennis over de landbouw en over de toepassing van zaden en gewassen voor medicinaal gebruik, wordt ingezet, behouden en weer doorgegeven. Omdat veel mensen in deze regio analfabeet zijn, zetten de vrouwen een eigen filmcollectief op om hun kennis en ervaringen vast te leggen en door te geven. Elk jaar organiseren ze een mobiel biodiversiteitsfestival: met prachtig versierde ossewagens trekken ze dan van dorp naar dorp om te vertellen over hun projecten. Zo weten ze steeds meer het respect van de 'grote boeren' te veroveren. Terwijl de grootschalige monocultuur-landbouw steeds slechtere oogsten oplevert, oogsten de vrouwen op hun kleine akkers 'goud'.

Kleurig traditioneel oogstfeest in Zuid-India

Prachtig versierde ossenkarren, opzwepende trommels, scheurende Indiase 'saxofoons' en veel gezang en dans. Vrouwen in kleurige sari's steken olielampjes op koperen schalen aan, slaan kokosnoten kapot en besprenkelen de ossen met het witte sap. Het is pongal, oogstfeest, in Jeerlapally, een dorpje in een van de armste gebieden van India. Niet voor niks is iedereen zo uitgelaten. De ergste armoede is uit Jeerlapally verdwenen; er is geen honger meer. Dat komt omdat de boerinnen en de boeren van dit dorp teruggekeerd zijn tot hun traditionele, ecologische landbouw. Die blijkt het bij nader inzien beter te doen dan de 'moderne' landbouw die in de tachtiger jaren in zwang kwam.

De boeren hoeven niet langer geld te lenen om dure 'moderne' zaden en kostbare bestrijdingsmiddelen en kunstmest aan te schaffen. Ze werken met hun eigen traditionele zaden die niet alleen gratis zijn maar ook perfect aangepast aan de moeilijke omstandigheden in dit droge gebied. Een uitgekiende combinatie van verschillende soorten graan en bonenplanten die elkaar aanvullen en beschermen voorkomt dat insectenplagen en plantenziekten kunnen toeslaan.

De akker van boerin Sammamma Begari lijkt wel een bloementuin. Er staan wel vijftien verschillende soorten planten op. Je ziet oranje bloemen van de saffloer (oliehoudende zaden) en grote gele van de zonnebloemen. Deze laatste trekken de insecten aan die graag grote gaten vreten in de bladeren en zodoende de echt belangrijke planten met rust laten. Ook zie je grote roodbruine kolven sorghum, een voedzame inheemse graansoort. De grote diversiteit op het veld zorgt voor gevarieerd en gezond voedsel voor de familie van Sammamma. Temeer omdat ze geen gif meer spuit en er nu weer allerlei onkruid opkomt waarvan je sommige als 'wilde groente' kan eten.

Sammamma gelooft niet in de moderne, commerciele landbouw waarbij een boer alleen maar mais of katoen verbouwt en dat op de markt verkoopt. Ze verbouwt liever alles wat ze zelf nodig heeft, zodat ze bijna niets hoeft te kopen. "Waarom moeten we eerst geld verdienen en met dat geld vervolgens voedsel kopen? Geen sprake van. Wij verbouwen gewoon ons eigen voedsel. Dat bevalt ons prima."

Landbouw is meer dan een inkomstenbron, het is een manier van leven, samenleven met Moeder Aarde. Sammamma: "Welk zaad we ook zaaien, Moeder Aarde houdt het niet voor haarzelf. Ze geeft het veelvoudig aan ons terug in de vorm van rijke gewassen. Zo is Zij. Moeder Aarde beschermt en voedt niet slechts één familie maar de hele mensheid. En alle planten en dieren.
Daarom wordt ze terecht 'Moeder' genoemd. Zij is geweldig. Zij zorgt voor ons tijdens ons leven en laat ons na onze dood in haar rusten. Zij is de meest fantastische Moeder."

Boerin Chandramma Molegeri ergert zich aan stadsmensen die het boerenbestaan niet op waarde weten te schatten. "Onze landbouw is geweldig. Je kunt niets beters bedenken. We hoeven niemand iets te vragen. Integendeel. Mensen zeggen wel eens dat we altijd in de aarde wroeten, aarde eten en aarde poepen. Dan zeg ik: Waar heb je 't over? We werken met goud. We verbouwen goud."